Forum Przyjaciół z Pomorskiej! ;-)

tina · Gość

‎"Kiedy wróciłem tamtego wieczoru do domu, moja żona przygotowywała kolację. Wziąłem ją za rękę, spojrzałem w oczy i powiedziałem: Musimy porozmawiać. Usiadła i po cichu zaczęła jeść posiłek. Po raz kolejny w oczy rzucił mi się ten ból w jej oczach. Nie potrafiłem wycedzić z siebie ani jednego słowa. Ale w końcu musiałem powiedzieć to, o czym tak długo myślałem. Chciałem rozwodu. W końcu to z siebi...e wyrzuciłem. Ku memu zdziwieniu nie rozpaczała, zamiast tego zapytała o powód.

Starałem się zmienić temat. To ją zdenerwowało. Chlusnęła we mnie wodą ze szklanki i stwierdziła, że nie jestem mężczyzną. Tamtej nocy w ogóle już ze sobą nie rozmawialiśmy. Cały czas płakała. Wiedziałem, że chciała usłyszeć ode mnie co się stała z naszym małżeństwem. Ale nie chciałem dać jej prawdziwego powodu a nic innego mi do głowy nie przychodziło. Straciła mnie na rzecz Jane. Już jej, po prostu, nie kochałem. Było mi jej żal, nic po za tym.
W poczuciu winy, podpisałem wcześniej przygotowany pozew rozwodowy, oddając jej dom, nasz samochód i 30% w akcjach mojej firmy. Rzuciła tylko na to okiem i podarła dokument. Osoba, która poświęciła mi 10 lat życia, stała się nagle zupełnie obca. Żal mi było jej straconego czasu, energii i poświęcenia, ale moja miłość do Jane była zbyt duża, no i kości zostały rzucone. W końcu jej płacz zmienił się w rozpacz, nabrał na sile, czego się spodziewałem. Prawdę mówiąc w tym momencie ulżyło mi. Pomysł rozwodu, który chodził za mną od tygodni, ciążył niczym kamień, w końcu zaczął wydawać się rozsądnym i prawidłowym rozwiązaniem. Utwierdziłem się w tym rozwiązaniu.

Następnego dnia , wróciłem do domu bardzo późno, zobaczyłem ją piszącą coś przy stole. Nie chciało mi się przygotowywać sobie kolacji, więc udałem się prosto do łóżka. Sen zmógł mnie momentalnie, byłem tak wykończony niesamowitym dniem spędzonym z Jane. Kiedy się obudziłem, zobaczyłem ją nadal przy stole, piszącą. Prawdę mówiąc nie obchodziło mnie to, więc obróciłem się na drugi bok i usnąłem.
Nad ranem przedstawiła mi swoje warunki rozwodowe: Nie chciała ode mnie niczego, ale potrzebowała miesiąca czasu, wtedy da mi rozwód. Poprosiła również, że podczas tego miesiąca oboje zrobimy wszystko, żeby żyć ze sobą jak normalniej się tylko da. Jej powód był prosty: Nasz syn miał egzaminy za miesiąc a ona nie chciała, żeby rozpad małżeństwa rodziców wpłynął na jego naukę i wyniki.

To były warunki do zaakceptowania. Ale poprosiła o jeszcze coś. Poprosiła abym przypomniał sobie, jak przeniosłem ją przez próg sypialni w dniu naszego ślubu. Poprosiła, abym każdego dnia w ciągu tego ostatniego miesiąca naszego małżeństwa, niósł ją w ten sposób z naszej sypialni aż pod drzwi wejściowe. Pomyślałem, że jej odbiło. Ale chcąc doprowadzić do końca nasze małżeństwo i rozpocząć życie z Jane, zgodziłem się.
Opowiedziałem Jane o warunkach rozwodowych mojej żony. Śmiała się i powiedziała, że to absurd. Powiedziała również, że bez względu na sztuczki, jakie wymyśli moja żona, w końcu będzie musiała się pogodzić z końcem jej małżeństwa.

Moja żona i ja nie mieliśmy żadnego kontaktu cielesnego od bardzo dawna. Nawet zwykły dotyk był nam obcy. Więc kiedy, po raz pierwszy od dnia naszego ślubu, wziąłem ją w ramiona i przeniosłem z sypialni pod drzwi wejściowe, oboje czuliśmy się nieswojo i niezdarnie. Nasz syn wtórował całej sytuacji oklaskami. Patrzył na nas z uśmiechem i radością. Sprawiło mi to trochę bólu wewnątrz, wiedząc co się stanie za miesiąc. Trzymając ją tak w ramionach przeszedłem 10 metrów, zatrzymując się przed drzwiami wejściowymi. Ona spojrzała na mnie, zamknęła oczy i wyszeptała, abym nie mówił ich synowi o rozwodzie. Kiwnąłem głową, czując wewnątrz jakiś dziwny ból. Postawiłem ją na nogi, po czym pozwoliłem odejść na autobus, którym jechała do pracy. Sam pojechałem do swojego biura.
Drugiego dnia, poszło nam o wiele łatwiej. Wślizgnęła mi się na ręce, opierając się o klatkę piersiową. Zapach jej perfum momentalnie uderzył moje nozdrza. Zdałem sobie sprawę, że przez lata, wiele szczegółów umknęło mi , przestałem patrzeć na nią jak na kobietę. Zauważyłem, że nie była już tak młoda. Jej twarz otaczały zmarszczki, włosy u podstawy posiwiały. Nasze małżeństwo wyraźnie zaznaczyło swoje ślady na jej ciele. Przez moment, zacząłem się zastanawiać, co takiego jej zrobiłem.
Czwartego dnia, kiedy ją unosiłem, poczułem przez chwilę ten błysk intymności pomiędzy kobietą a mężczyzną, niczym przed laty. Patrzyłem na kobietę, która poświęciła mi 10 lat swojego życia. Szóstego dnia zacząłem coraz bardziej komfortowo czuć się, mając jej ciało blisko siebie. Jakby zatracona intymność zaczęła powracać z otchłani zapomnienia. Nie powiedziałem o tym Jane. Z każdym dniem, robiłem to z coraz większą łatwością i swobodą. Być może była to jakaś forma ćwiczenia, przez co stawałem się silniejszy fizycznie.
Pewnego ranka, zobaczyłem ją, jak wybiera co na siebie włożyć. Wybierała z pośród wielu sukienek, ale nie mogła się zdecydować. W pewnym momencie westchnęła i powiedziała jakby do siebie: Wszystkie moje sukienki zrobiły się za duże. Zdałem sobie sprawę, że strasznie straciła na wadze, dlatego z taką łatwością nosiłem ją każdego dnia. W końcu to do mnie dotarło. Nosiła w sobie tyle żalu, smutku i bólu. Jakby podświadomie moja dłoń sięgnęła jej głowy.
W tym momencie wszedł nasz syn i powiedział: Tato, czas abyś zaniósł mamę do wyjścia. Dla niego widok ojca niosącego jego mamę do drzwi wyjściowych stał się nieodłącznym rytuałem dnia. Moja żona przyciągnęła go do siebie i mocno przytuliła. Odwróciłem głowę, bojąc się że moje emocję puszczą i zmienię decyzję. Wziąłem ją w ramiona i zszedłem z nią te 10 metrów pod drzwi wyjściowe naszego domu. Czułem jak jej dłoń oplata moją szyję. Trzymałem ją w ramionach pewnie ale nie za mocno. Nagle poczułem jakby czas się cofnął o 10 lat.

Ale jej wątła sylwetka mnie zasmuciła. Ostatniego dnia, kiedy trzymałem ją w ramionach, poczułem jak każdy krok stawiam z trudem. Nasz syn już dawno był w szkole. Trzymając ją tak w ramionach, spojrzałem na nią i powiedziałem, że zdziwiło mnie jak brak intymności pomiędzy kobietą a mężczyzną wpływa na ich związek. Pojechałem do biura. Wszystko działo się tak szybko. Wyskoczyłem z samochodu, nawet go nie zamykając, nie chciałem dopuścić do siebie żadnych wątpliwości. Wszedłem na górę. Jane otworzyła mi drzwi. Spojrzałem jej głęboko w oczy i jakby wiedziała, co za chwilę powiem. Powiedziałem jej, że jest mi bardzo przykro, ale nie chcę rozwodu. Spojrzała na mnie, niczym porażona. Dotknęła mnie, jakby sprawdzając czy nie mam temperatury. Wziąłem ją za dłoń i odsunąłem ją. Powtórzyłem, jak bardzo mi przykro i, że się nie rozwiodę. Dotarło do mnie, jak wiele poświęciła dla mnie żona, jak brak dotyku i intymności wpłynął na relację między nami i jak zaniedbałem nasze małżeństwo, kobietę, która była przy mnie przez 10 lat, dała mi na świat syna. I być może zrozumiałem to dopiero teraz nosząc ją przez ten miesiąc na rękach. Dlatego będę pracował nad sobą i naszym małżeństwem i zrobię wszystko co w moich siłach, aby nosić ją do końca naszych dni, tak jak sobie przyrzekliśmy przed ołtarzem, w dniu naszego ślubu. Jane jakby oprzytomniała i poczułem silny plask na swoim policzku. Zamknęła za mną drzwi i słyszałem jak płacze. Zszedłem na dół i odjechałem. Po drodze zatrzymałem się w kwiaciarni i zamówiłem bukiet kwiatów dla mojej żony. Sprzedawczyni zapytała mnie co ma widnieć na karteczce przy bukiecie? Uśmiechnąłem się i napisałem : „Będę Cię nosił w ramionach każdego ranka aż śmierć nas nie rozłączy”.
Tego dnia wróciłem szybciej do domu, trzymając bukiet w dłoni. Byłem strasznie szczęśliwy, czułem uśmiech na mojej twarzy. Wszystko nabrało zupełnie nowych, niesamowicie świeżych barw. Wbiegłem po schodach na górę. Leżała na łóżku. Nie ruszała się. Była martwa. Jak się okazało, moja żona chorowała na raka od wielu miesięcy. Walczyła z tą straszną chorobą, przegrywała, będąc w stadium termalnym. Byłem tak zajęty swoim życiem i Jane, że tego nie zauważyłem. Wiedziała, że jej czas się kończy, dlatego sprawiła mi swój ostatni dar. Chciała mi oszczędzić reakcji syna, jego poczucia winy względem mnie i naszych relacji w przyszłości. Wiedziała, że gdyby rozwód doszedł do skutku, nasz syn znienawidziłby mnie. Przynajmniej w oczach naszego syna, nadal byłem kochającym ojcem… do samego końca.

Najdrobniejsze szczegóły naszego życia, te detale, są tym co jest najważniejsze w związku. Nie chodzi o posiadłość w której mieszkacie, samochody, domek letniskowy, konto w banku. One mogą jedynie stworzyć warunki w których żyjecie szczęśliwie, ale nie samo szczęście.
Więc nigdy nie traćcie z zasięgu wzroku najprostszych gestów. Dotyku, intymności, wzajemności. To one wpływają na jakość waszej relacji"

Czas płynie nam wszystkim. Niektórym po prostu szybciej!"

spox

Witajcie. Hmm... Tina, taki tekst dać do przetrawienia facetom ? Nie myśl teraz, że to, co widzisz w kąciku mojego oka...nie nie, to wcale nie jest łza, to może jakaś zbłąkana kropla deszczu...że niby również, zauważyłaś mój mokry policzek...nie, nie ja chyba po ogoleniu mizernego zarostu, niezbyt dobrze wytarłem twarz...to nic, że niby dlaczego od rana taka wilgotna ? Po prostu, na mnie zawsze, tak wolno wszystko schnie...
Ja mam swój sposób na to, jeżeli mojej lubej zaczyna brakować kolorów Smile

Przez trzy lata przymusowego rozstania, jakim była służba w wojsku (MW 85-88 ), nazbierało się, sporo płomiennych... bardzo tęsknych listów. Teraz, sięgam do skrytki po jeden lub dwa, czytam tamte słowa, przypominam sobie tamtą tęsknotę i tamte obietnice...i co tu dużo gadać...miłość, chyba lubi takie wycieczki w przeszłość ? Mi to pomaga.
Pozdrawiam wszystkich...

nadal M

Witajcie kochani i dobranoc zarazem.
Sama nie wiem czyj post zrobił na mnie większe wrażenie-czy tiny czy spox'a.
Nie mam słów.

ric

Dobry wieczór

Piekny tekst tina, naprawdę piękny.
Spokojnej nocki Wam życzę, ja niestety spędzę ją w pracy.
Dobranoc

spox

spox

ric

Dzień dobry

Właśnie pije dzisiejszą drugą kawę zapraszam

Jeszcze siedzę w pracy i dochodzę do wniosku ze wszystko jest coraz bardziej bezsensowne

Bezsens

Oplata moje ciało,
chce zdusić marzenia.
Posiadł, mnie całą.
Odczuwam ból istnienia.

Szloch serca, też zagłusza,
i knebel mu nakłada.
Spętana dusza...
On już nią włada.

Okryte smugą cienia,
drżą ciche uczucia.
Bez ukojenia,
i marzeń snucia...

<object><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/PX27gXHai6U?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/PX27gXHai6U?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="360"></object>

Miłej soboty

spox

Witajcie. Biała sowa mój dzień dziś otwarła, pierwsze minuty mi okraszając muzą o Matce nas wszystkich,
muzyką tak ostrą niczym pioruna strzała...bardzo dobre przebudzenie, po długo nocnych rozróbach Smile

Dzięki za kawę ‘ ric’, przydała się bardzo. Gorąca moc w niej zawarta, na nogi każdego postawi, mokrość niczym najbardziej mokrej wody ...pragnienie ukoi, a...i duchowo wzmocni, wspólną rozmową przy delektowaniu się nią.
Miłej soboty dla wszystkich i udanego spotkania...z przepyszną kawą, niosącą ciągłą pokusę na więcej...
Smile

ric

Dobrze ze ten dzień się już kończy.

Gdy nie ma już wiatru
który pozwoli Ci lecieć,
gdy nie ma juz prądu rzeki
który zaniesie Cię gdzieś daleko,
gdy wszystko wokół wydaje się
takie obrzydliwie szare,
zaczynasz myśleć o wszystkim i niczym,
milkniesz,
zastygają twoje marzenia i radości,
zderzenie z rzeczywistością zabija,
schniesz,
i tylko cisza,
to jest to co kochasz w tej chwili,
pełzniesz swym życiem,
czy powstaniesz?

<object><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Yl6RZmM77zQ?version=3&feature=player_detailpage"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/Yl6RZmM77zQ?version=3&feature=player_detailpage" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="360"></object>

Miłej nocki życzę

Dobranoc

tina · Gość

Witajcie kochani

Ostatnio rzadko tu bywałam, ale życie pisze różne scenariusze...niestety nie zawsze dobre...
Dziś mieliśmy razem pić piwko i pewnie przy okazji załapalibyśmy się na wspaniały koncert na rynku, na którym byłam, ale niestety plany trzeba było przesunąć. Za co Was jeszcze raz bardzo przepraszam.
Następny tydzień będzie przełomowy, dostanę wiadomości dotyczące zdrowia kogoś bardzo mi bliskiego...

Wracając do dzisiejszego dnia. Pewnie wiecie kto dziś koncertował,ale dla pewności napisze Leon Hendrix. Udało mi się dostać jego autograf oraz zrobić sobie z nim zdjęcie Very Happy

tina · Gość

Cieszę się, że Wam podobał się wstawiony przeze mnie tekst. Spox, świetnie to przerobiłeś...
Wien, a Ty gdzieś się zaszył?? Wiem, że zaczynasz w Nas wątpić, ale nie masz racji! My zawsze tu będziemy Very Happy

Czasami jednak każde z nas ma chwilę, gdy nie ma ochoty żalić się na forum. Życie daje w kość i nie rozpieszcza ale niektórzy mają ciągle pod górę...

Niedawno pisałam Wam, że muszę podjąć trudną decyzję. Wraz z narzeczonym zdecydowaliśmy się, że zaczniemy szukać szczęścia gdzieś poza naszym krajem... zaczniemy od niego... od poniedziałku zostaje sama z synkiem Crying or Very sad

To nie będzie łatwe, ale myślę, że to jest słuszna decyzja...

Miłego wieczorku życzę wszystkim

nadal M

Tak,mieliśmy dzisiaj być razem ale nie wyszło.Trzymam kciuki Tina za zdrowie Tego Kogoś i wierzę,ze będzie ok.
Ja już opanowałam biały pył i od razu humor mam zdecydowanie lepszy.To jeszcze oczywiście nie koniec pracy ale już będzie czyściej i wolniej.
Nawet nie zdążyłam w tym roku powąchać jeszcze bzu.Czy jeszcze kwitnie?
Dużo myślałam o tekście tiny i wiecie co myślę? To idealna recepta,złoty środek na ratowanie małżeństwa.Jest tylko jedno ale...i to mnie zasmuciło...trzeba mieć CO wspominać.Ona oparła się na tym,jak maż nosił ją na rękach.Spox ma tęskniące listy...ale nie każdy COŚ ma...co to znaczy?
Śpijcie dobrze kochani.
Spox super przekształciłeś tekst tiny.
Wien zaginął...
Dobranoc raz jeszcze.

spox

Wszelkie słowa, normalnych ludzi, są dla mnie potokiem radości...dziś nie musiałem być w pracy, nie musiałem spoglądać mu w oczy...złe.
Tinka...dziękuję, za tak miłe przyjęcie mojej przeróbki... bo różnie czasami, z opinią bliskich, to bywa Smile

A ja, wszystkiego się wstydzę...taka choroba albo natura.
Miłego wieczorku dla wszystkich ...

Przemysław Berliński

nadal M

Dzień dobry Wink

Jestem ciekawa jakie są Wasze pierwsze myśli po przebudzeniu.
Podobno jest to chwila,która decyduje o naszym nastroju.
Ja osobiście wybieram dziś dobry humor Smile

czego i Wam życzę.
Jeśli jesteśmy panami samych siebie to znaczy,że w dużej części to my wybieramy czy się nastawić pozytywnie czy nie do tego dnia.
Taki eksperyment...wybrałam i zobaczę jak będzie.
Widzicie słoneczko za oknem?

NOWY DZIEŃ

Opadły mgły i miasto ze snu się budzi,
górą czmycha już noc.
Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił,
Do gwiazd jest bliżej niż krok!
Pies się włóczy pod murami - bezdomny,
Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony!
A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy;
toczy, toczy się los!

Ty, co płaczesz, ażeby śmiać się mógł ktoś
- Już dość!
Odpędź czarne myśli!
Dość już twoich łez!
Niech to wszystko przepadnie we mgle,
Bo nowy dzień wstaje,
Nowy dzień!

Z dusznego snu już miasto tu się wynurza,
Słońce wschodzi gdzieś tam,
Tramwaj na przystanku zakwitł jak róża;
Uchodzą cienie di bram!
Ciągną swoje wózki - dwukółki mleczarze;
Nad dachami snują się sny podlotków pełne marzeń!
A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy;
Toczy, toczy się los!

Ty, co płaczesz, ażeby śmiać się mógł ktoś
- Już dość!
Odpędź czarne myśli!
Porzuć błędny wzrok!
Niech to wszystko zabierze już noc!
Bo nowy dzień wstaje,
Bo nowy dzień wstaje,
Nowy dzień!

//Edward Stachura//

A teraz kawa...i uśmiech...miłej niedzieli kochani. Smile